- powietrze
- 1. Coś wisi, zawisło w powietrzu «pewne symptomy wskazują, że coś zdarzy się lada chwila»: Wojna rosyjsko-japońska wisi w powietrzu. J. Parandowski, Niebo. Otóż, proszę państwa, być może to wisi w powietrzu, ale do sporu między Sejmem a prezydentem jeszcze nie doszło. S mowa 1991.2. Ktoś jest dla kogoś jak powietrze «ktoś zupełnie kogoś nie obchodzi»: Jeszcze kilka takich wyskoków i będziesz dla nas jak powietrze, będziemy cię omijać z daleka (...). Roz tel 1996.3. euf. Psuć, zepsuć powietrze «wydalać, wydalić gazy fizjologiczne przez odbyt»: Lucjan widział, że chciała jeszcze coś powiedzieć, ale raptem odskoczyła gwałtownie. Teraz powiedziała: „Fe, Mitasku, jak pan psuje powietrze”. Z. Uniłowski, Pokój.4. Traktować, potraktować kogoś jak powietrze «nie zwracać, nie zwrócić na kogoś uwagi, lekceważyć, zlekceważyć kogoś»: Otóż zebrani, od gospodarzy poczynając, traktowali go jak powietrze: gdy się zbliżał, odwracano się od niego, gdy zagadywał, nie reagowano. Z. Morawski, Gdzie.5. Zaczerpnąć (świeżego) powietrzaa) «odetchnąć»: (...) uparcie, krok po kroku, posuwał się naprzód. Czasem zjeżdżał po stoku w dół kilkadziesiąt kroków, ale nie ustawał. Tyle tylko, żeby zaczerpnąć powietrza. W. Dymny, Opowiadania.b) «wypocząć na łonie natury»: Przybył widocznie z miasta, z głównego sklepu swego na Świętego Antoniego, by zlustrować interes na Grzywnie i przy okazji zaczerpnąć powietrza. Na łono się wybrał! I. Newerly, Pamiątka.Bać się kogoś, czegoś jak morowego powietrza zob. bać się 1.Coś jest komuś potrzebne jak powietrze zob. potrzebny.Odetchnąć innym powietrzem zob. odetchnąć 3.Unikać, strzec się, wystrzegać się kogoś, czegoś jak morowego powietrza, stronić od kogoś, od czegoś jak od morowego powietrza zob. unikać.Zeszło z kogoś powietrze zob. zejść 6.Złapać, łapać, chwycić (ustami) powietrze zob. oddech 3.
Słownik frazeologiczny . 2013.